Dover - Calais

Na karnaval begint het te kriebelen. De vakantiekriebel. Dan ga ik krabbelen op allerlei sites om te boeken. Naar Engeland, Cornwall, Wales en dan terug via Londen, speciaal voor de jongens dit keer. Met succes boekte ik al wat vakantiehuisjes. Minimaal voor vijven. Waar iedereen die maar wil, ook welkom is. Desnoods gaan we slepen met bedden of zetten we een tent op, midden in de tuin. Het zijn afgelegen huizen, idyllisch, het liefst op kliffen met hopen wind en hoge golven. Voor Londen kies ik een klein onderkomen, ergens in Hammersmith. Lekker centraal en snel overal met "the Tube". Alleen daar kunnen we met niet meer dan met vijven liggen. Eigenlijk was vier de max. Maar ja, de prijs, en dan ook nog alles in ponden. Bovendien, wie gaat er nu in Londen slapen? Als slotstuk van mijn reisplanning moet nog de boot. Vijf personen, inclusief auto, waarvan het stuur - verkeerd consequent - links blijft liggen.

P &O heeft een website die valt te snappen. Je kunt er bijvoorbeeld van Calais naar Dover en ook weer omgekeerd. Ik begin met typen. Druk beraad aan tafel over de tijden. Een compromis tussen de uitslapers en diegenen die het eind langs de zuidkust naar Cornwall moeten rijden. Over het tijdstip terug, is er geen discussie. 'Zo laat mogelijk', luidt het devies. Dan typ  ik één voor één alle namen. Voor de zekerheid, vanwege de Brexit, met de paspoorten erbij. Tenslotte de auto. Dat duurt een tijdje. Een heleboel vragen. Zullen we die dan nog wel rijden? Stel dat het vehikel in de tussentijd door zijn assen zakt? Ik neem de gok en vul de gegevens van onze wagen in, inclusief de kentekenplaat die ik voor de zekerheid nog even buiten in de kou moet checken.

'Of ik er zeker van ben?', vraagt het scherm aan mij.

'Tuurlijk', denk ik en druk op "confirm".

Hoppakee, naar de digitale betaalautomaat met kaartgegevens strooien.

Tevreden leun ik achterover als blijkt dat de bank heeft meegewerkt.

'Ziezo', zeg ik. 'Weer een klus geklaard.'

Voor de zekerheid kijk ik toch nog even naar mijn e-mailbox waarin mijn huzarenstukje wordt bevestigd. Ik lees het, eerst een beetje nonchalant. Dan wat scherper, zet vervolgens een voor het grijpen leesbril op. Ik spel de letters tot woorden, herleid deze tot zinnen. Warm wordt het, heet, alsof ik rode peper op nuchtere maag heb gegeten. Mijn voorhoofd, mijn oksels, ja zelfs tussen mijn tenen voel ik zweet.

'Niks laten merken', denk ik.

'Is er iets?', wordt er gevraagd.

'Nee, niks', lach ik.

Ondertussen klik ik wat ik raken kan. Terug naar die website van P&O. Het is zondagavond; dus life chatten wordt het niet.   

"frequently asked questions", drukt mijn muis.

Geen vraag die op de mijne lijkt.

Ik klik op "Ask your question" en typ met branderige ogen: 'How I a wrong booking change?'

"Yes, it's possible" en ook hoe het moet. Maar hoe ik ook klik, niks verandert: er blijft nog steeds van Dover naar Calais op de heenreis staan. Alleen het gebruik van de luxe lounge valt aan en uit te vinken.  Dan word ik door de website eruit gelazerd.

"Acces denied", verschijnt er op het scherm.

'Dat zijn natuurlijk de Russen schuld', zeg ik hardop.

'Wat scheelt er toch?', wordt mij gevraagd.

'Ik heb heen van Dover naar Calais geboekt', antwoord ik met tegenzin.

Aan tafel blijft het stil.

'Maar dat kan niet', zeg ik traag. ' Want heen moet van Calais zijn.'

'Iemand een kopje thee?', vraagt mijn jongste.  

De volgende dag probeer ik de website weer.

"Access denied", staat er keer op keer.

'Die Russen weer.'

Ik zoek het telefoonnummer van P&O en druk om te beginnen 0044. Van een computerjuffrouw krijg ik allerlei vragen, die ik in gepolijst televisie-engels beantwoord.

'Goodmorning', zegt na vijf minuten een levende stem van over het kanaal. 'Can I help you?'

'Yes!', roep ik.

'Yesterday, I've made a terrible mistake!'

Het blijft stil aan de andere kant van de lijn nadat ik het van Dover naar Calais en dat het eigenlijk moet worden omgekeerd, heb verteld.

'Hello', vraag ik, 'are you still there?'

'I've changed your booking. You'll receive an e-mail', zegt hij na een poos.

Thank you, have a good day!', zo hang ik op.

Wat later ga ik mijn e-mail checken.

Geen bericht bij de inkomende post, wel bij de spam.

Die Russen toch...