Persoonlijk verhaal

Ik heb niet de behoefte om dit boek nu uit en te na te gaan bespreken. Ik heb het zelfs nog niet helemaal gelezen. Het boek gaat, zoals de titel al doet vermoeden, over het vertellen van verhalen. Chic is dan om het dan meteen maar in het Engels te vertalen. Maar zoals Joost ook in zijn boek aangeeft: 'storytelling' is niet meer en ook niet minder dan 'ouderwets' verhalen te vertellen. En in alles zit een verhaal, zelfs tussen de meest droge feiten kunnen we verbanden leggen, waardoor alles beter in de geest, of om  even in het Angelsaksisch jargon te blijven, in de 'mind' beklijft. 

Wat absoluut een 'eyeopener' oftewel 'oogopener' voor mij was, is het belang van het persoonlijk verhaal. Een verteller van verhalen kan alleen met passie, een flinke dosis empathie  en de nodige authenticiteit verhalen vertellen als hij eerst zijn eigen persoonlijk verhaal op de kaart heeft staan. 

Tussen waken en dromen door, zette ik de eigen beslissende momenten in mijn leven op rij en kwam op die manier tot niet één maar tot tientallen - en als ik nog wat verder door had gedacht - tot honderden verhalen. Beginnend van: 'er was eens' tot 'de roep tot avontuur' met de nodige verwikkelingen als gevolg. Al ijlend herinnerde ik mij de nodige duivelse dilemma's uit het verleden, steeds tussen die polen van verstand en gevoel, van de hang naar veiligheid tot de niet te temmen zin voor avontuur en het ontdekken. Hoe ik na de lagere school in mijn eentje België en in mijn beleving meteen de wijde wereld introk. Mijn beslissing om eerst filosofie te gaan studeren en daarna toch maar rechten te gaan doen om vervolgens als advocaat en in mijn ogen als ridder tegen de draak van onrecht te strijden. Hoe mijn leven privé een drastische wending nam toen ik ging samenwonen, terwijl links en rechts door familie ramen en deuren werden dichtgesmeten en ik toen pas de rauwe existentie als volwassene proefde.  Het haast niet uit te doven drama bij het verlies van iemand die als een broer voor mij was, de ontiegelijk hard aanvoelende plankenvloeren bij het rollen van verdriet tot de duizelingwekkende mistige hoogtes op de Olympus bij het bereiken van de een of andere finale. Het gefluister van de ziel als ruisende wind tussen bomen... Dit alles zo tussen waken en droom te bedenken, daar werd ik langzaam maar zeker, geloof het of niet,  beter van.

Door mijzelf, zelfs tot in de meest sinistere uithoeken van het bestaan, mijn levensverhaal voor te houden, besefte ik, dat in welke situatie ook, ik altijd in staat zal zijn om, linksom rechtsom, dubbel of overdwars misschien, keuzes te maken.  En dat is ook juist waar het in wezen in alle verhalen om draait. Een personage dat streeft en  in alle onzekerheid  steeds opnieuw keuzes weet te maken waardoor wij  als lezers dan telkens weer opnieuw ons naar de volgende bladzijde slaan.