Toen ik klein was, zo klein als op deze foto van Werner Mantz , was ik nog volop aan het dromen en fantaseren. Zeker met die verhalenpop in mijn handen.

Daarna volgde school en begon, aldus mijn vader, de ernst des levens. Boom, roos, vis en heel wat andere woordjes, cijfers en feiten werden in mijn hoofd gepropt. Ergens op die schoolbanken zijn toen ook mijn dromen en fantasieën achtergebleven.

Op 1 december 2022 heb ik ze teruggevonden. Ergens op zolder, in een hoek, in schemerlicht. Op dat moment heb ik mij voorgenomen om binnen een maand een boek te schrijven:  1 januari 2023 zou het af moeten zijn.

Het zal midden januari zijn geweest, dat drie dozen uit Amsterdam arriveerden met 150 exemplaren met de titel 'Waarom ik geen boek heb geschreven' erin.

Alles op alles had ik gezet om mijn voornemen werkelijkheid te laten worden. In geen geval mochten dromen en fantasieën vergeten rekwisieten op een zolderkamer worden.

Na dit boek, dacht ik, een website kan er ook nog wel bij. Een digitaal huis om voortdurend aan te bouwen. Een digitale plek om droom en fantasie af te stoffen.