Dostojevski

Gedurende mijn leven onderhoud ik een vage haat - liefde verhouding met Fjodor. Diverse malen heb ik getracht een boek van hem te lezen (ik heb er zelfs eentje gekocht: de Idioot). Het is mij tot op de dag van vandaag evenwel nog niet echt gelukt er eentje uit te lezen. Na dertig bladzijden gaf ik er steeds de brui aan en nam mij dan voor om een dergelijk omvangrijk in letterlijke zin zwaar op de maag liggend werk eerst te zullen gaan lezen als ik naar de één of andere Goelag in het verre Siberië zou worden verbannen als straf voor het in al mijn argeloze argeloosheid liken van een Poetin onwelgevallige tweet met een onschuldig lijkend sociaal mediaal hartje. 

Dankzij de Nederlandse Spoorwegen ben ik evenwel opnieuw aangezet tot het lezen van een ontzagwekkend werk van Fjodor, dat zo'n decennium geleden - zomaar in mijn e-reader is gerold. De titel is 'Schuld en Boete'.   In het traject van het mondaine Roermond en het sinds mensenheugenis altijd bedrijvige Sittard had zich een stroomstoring voorgedaan waardoor er geen treinen zuidwaarts reden. De volgende trein zou eerst over anderhalf uur vertrekken en nu ik mij toch in een regenachtig Roermond bevond, dat inderdaad veel weg had van een troosteloze Siberische Goelag, besloot ik om aan de eerste bladzijde te beginnen.

Ofschoon ik bepaald niet veel kaas heb gegeten van Fjodor, kan ik na het lezen van veertig bladzijden (ja, zo ver ben ik al...) wel zeggen dat als ik Dostojevski lees, ik het gevoel heb een extra brilletje te krijgen, waardoor ik erin slaag met een scherper oog naar de werkelijkheid te kijken, waar zich zelfs ook gedachten lijken te materialiseren. Wat kan Fjodor toch beeldend schrijven! Het is alsof ik mij werkelijk in Sint Petersburg in één of andere obscure kroeg waan en de bierlucht door de kieren van de overigens keurig gesloten ramen naar binnen dwarrelt. Ik heb mij vast voorgenomen om 'Schuld en Boete' tot het einde, tot de laatste snik, al breekt er een oorlog uit en rammen troepen uit het Oosten op onze poorten, uit te lezen, zodat ook ik mij kan scharen onder de gelukkigen die een Fjodor helemaal tot het einde toe hebben uitgelezen. 

En daarna, beste maar ook zeer geachte lezer, daarna, zal ik zowaar Lev Tolstoj ter hand nemen en zullen we het hebben over 'Oorlog en Vrede'.